Tijden ben ik niet zo ontspannen geweest. Zo op mijn plek geweest. Hier in het buitengebied is het rustig vertoeven. Het platteland kent geen hip, haast en horde. Je hebt hier wel hoppende hazen. Een beeld waar ik van geniet in de vroege morgen als ik over de landweggetjes richting mijn werk rijd. 

Mijn collega’s, ook wonend in kleine dorpjes in het buitengebied, hebben het niet over nieuwe tentjes of gehypte vrijetijdsbestedingen. Zij genieten van een borrel of bbq met en bij vrienden. Ontspanning zonder poespas. 

Hoewel ze hier jaren achter lijken te lopen op designgebied, geeft het ook rust. Geen schreeuwende zuilen of posters die je spot in de randstad. Geen grafische LED-explosies op gebouwen waar je van gaat trippen. Niet alles wat ik voorbij zie komen is een traktatie voor het netvlies. Meestal niet eigenlijk, zeker als je er meer bewust van bent omdat je erin werk (zoals ik) maar het heeft ook wel weer een charme. Ze zijn onlangs wel een campagne begonnen met hier en daar een billboard en moderne vormgeving waarbij ze je verwelkomen in ‘vakantiepark hadee’.

Ik woon in een dorp die zich profileert als vakantiepark: hoe zen wil je het hebben?